Notatki sponsora (odc. 017)

Pod koniec ubiegłego roku, podczas Konferencji Służb Regionu  w Opolu, dowiedziałem się, że Rada Powierników powołała siedmioosobowy zespół, którego zadaniem miało być przejrzenie oraz ocena obecnego, najeżonego błędami, tłumaczenia Wielkiej Księgi. Wobec ogromnej liczby pomyłek, zespół ten zdecydował przetłumaczyć na próbę piąty rozdział „Anonimowych Alkoholików” i przedstawić go do konsultacji… Powiernikom? A może Wspólnocie AA w Polsce – tego dokładnie jeszcze nie wiem. Całkiem niedawno dotarły do mnie plotki (naprawdę chciałbym, żeby to było tylko przekłamanie typowe dla przekazu „jedna pani drugiej pani”), że w nowej wersji tego rozdziału, a w przyszłości całej WK, Krok Pierwszy miałby wyglądać tak: Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu - że przestaliśmy kierować naszym życiem.

Przypomnę, że w chwili obecnej mamy: Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować naszym życiem.

Oczywiście zmiana przecinka na myślnik jest zapewne bardzo istotna (sic!), ale mam wrażenie, że najważniejsze, czyli wysoce problematyczne „przestaliśmy kierować naszym życiem”, miałoby pozostać bez zmiany. Dlaczego??? Po co???

Moja znajomość angielskiego jest śladowa, tym niemniej zdaję sobie sprawę, że w wersji oryginalnej (We admitted we were powerless over alcohol - that our lives had become unmanageable) nie występuje żadne „przestaliśmy kierować”, a unmanageable jest w zasadzie nieprzetłumaczalne w pełni na polski. Od lat proponuję dwa rozwiązania, dwa wyjścia: nasze życie było,okazało się, niekierowalne, lub: nie radziliśmy sobie w życiu (ew. …z życiem). Czemu tak właśnie? Jako sponsor zmęczony już jestem problemami, jakie podopieczni (także początkujący i nowicjusze) ustawicznie mają ze zrozumieniem zwrotu „przestaliśmy kierować życiem”.

Jeśli siedmioosobowy zespół rzeczywiście zdecydował (w co trudno mi uwierzyć), że powinno zostać „przestaliśmy kierować”, to wyobrażam sobie – takie moje fantazje – że przynajmniej cztery osoby głosowały za taką właśnie, starą wersją. Osoby te, ze zwykłej ludzkiej ciekawości, chciałbym spytać, kiedy kierowały tym swoim życiem? Bo w języku polskim przestać coś robić można tylko wtedy, kiedy się to wcześniej robiło. Nie można przestać kraść, jeśli nigdy niczego się nie ukradło i nie można przestać kierować, jeśli się nigdy nie kierowało. Określenie „przestaliśmy kierować” przekonuje alkoholika i ponad wszelką wątpliwość oznacza, że kiedyś swoim życiem kierował, a więc… kiedy to było?

Drugie pytanie jakie miałbym ochotę (w razie czego!) zadać to: co to znaczy, jak należy rozumieć pojęcie „kierowanie życiem”? 

A jeśli już robione są porządki… wydaje mi się, że „przyznaliśmy” nie jest najlepszym rozwiązaniem, że chodzi raczej o „uznanie” bezsilności. Przyznać, że jestem alkoholikiem mogę na odczepnego, komuś – tak, tak, niech ci będzie, jestem alkoholikiem, przyznaję. Według WK to siebie przede wszystkim musimy przekonać, a więc raczej uznać ten fakt niż tylko przyznać. 

Kolega alkoholik, z którym na te tematy rozmawiałem, podsunął mi myśl, że może zespół sugeruje tylko niektóre zmiany i poprawki celowo, by nowa wersja Wielkiej Księgi nie stała się w środowisku polskich AA wstrząsem i szokiem. No… może i tak, tym niemniej pamiętam też jak pacierz słowa: stosowanie półśrodków nic nam nie dało…