Spisek przeciwko Wspólnocie

Wspólnota AA doczekała się na swojej oficjalnej stronie forum dyskusyjnego dla służb AA. Niestety, adresu tego forum podać mi nie wolno, jest on tajny,  zakonspirowany – raz próbowałem zaprezentować go alkoholikom i dostałem opier… od „zaufanego sługi”, wyznaczonego do pilnowania zasad. Wtedy też (lepiej późno niż wcale) i tym bardziej, zainteresowałem się regulaminem tego forum i muszę przyznać, że wprowadził mnie on w osłupienie i przerażenie – wykryłem bowiem spisek, którego celem jest zniszczenie Wspólnoty AA w Polsce.

Użytkownicy forum mogą, jak wynika z regulaminu, być w różny sposób karani przez forumową władzę, to jest administratora, na przykład za post, który może „wzbudzać negatywne emocje oraz konflikty”. Nie wiem, co to są emocje negatywne. To zapewne jakiś terapeutyczny język. Wszystkie dane są nam przez Boga, więc dzielą się najwyżej na przyjemne i nieprzyjemne. No, chyba, że władza w AA oceni i zdecyduje, że jakieś emocje Bóg spierniczył, są negatywne, nie wyszły Mu, nie powinno ich być i basta! Mnie natomiast Program nauczył, że wszystkie emocje, jako, ze pochodzą od Siły Wyższej, są moralnie obojętne, ważne tylko to, jak ja te swoje emocje wyrażam. Co za tym idzie, nie odpowiadam za sposób, w jaki ktoś inny wyraża swoje uczucia i emocje. Wymaganie od innych, żeby dbali o to, żebym ja dobrze się czuł, uważam za… hm… nietrzeźwe.

Najważniejszy jest jednak i najbardziej niebezpieczny zakaz oceniania; na forum można zostać ukaranym jeśli „w treści postu znajduje się ocena innych członków wspólnoty, lub AA jako całości”.

Kolejny raz i kolejny, i kolejny przypominam stanowisko Billa W. w tej sprawie:

Czy zatem zaufanie wymaga, byśmy oślepli na motywy postępowania innych ludzi albo nasze własne? Nic podobnego; byłoby to czystym szaleństwem. Z pewnością każdą osobę, której pragniemy zaufać, powinniśmy oceniać pod kątem zarówno jej zdolności do wyrządzenia krzywdy, jak i zdolności do świadczenia dobra. Taka prywatna ocena pokaże nam, w jakim stopniu możemy sobie pozwolić na zaufanie w każdej konkretnej sytuacji. Jednakże oceny takiej należy dokonywać w duchu zrozumienia i miłości. [Jak to widzi Bill]

Oceniane są dzieci w szkołach i studenci na wyższych uczelniach. Ocenie podlegają instytucje, urzędy i urzędnicy, ci mianowani i ci wybrani w demokratycznych wyborach. Oceniani są pracownicy i jakość wykonanej przez nich pracy, bo na podstawie tej oceny dostają wynagrodzenie lub zwalnia się ich z pracy. Oceniana jest jakość produktów i zachowanie uczestników ruchu drogowego. Ocenie podlega wszystko na świecie. Ocena, to (według słownika), opinia o czymś lub o kimś dokonana w wyniku analizy lub umowny sposób zakwalifikowania pracy i postępów.

Ocena działania albo efektów działania jakiejś firmy, urzędu, wspólnoty, organizacji itd. służy dobru jej samej oraz wszystkim tym, wobec których pełni ona rolę służebną. Czy można sobie wyobrazić, że nie wolno ocenić jakiejś organizacji i stwierdzić, czy działa ona zgodnie z prawem, czy przynosi zyski, czy może straty? Czy realizuje swoje zadania statutowe… czy w ogóle coś robi?

Ocena jest niezbędna, bo dzięki niej można wykryć nieprawidłowości i w konsekwencji je naprawić, skorygować. Zakaz oceniania jest dla pojedynczej osoby lub dowolnej grupy potwornie niebezpieczny. Nie oceniałem realnie swojego picia i nie pozwalałem nikomu na takie oceny i wylądowałem na detoksie. Grupy AA co jakiś czas dokonują inwentury, to jest oceniają, jak i czy w ogóle realizują V Tradycję. Nie ma oceny – nie ma szansy na znalezienie błędów i naprawienie ich. To chyba jest oczywiste.

No, właśnie… okazuje się jednak, że nie jest. Na oficjalnym forum służb AA w Polsce nie wolno, pod groźbą kar, oceniać ani „zaufanych sług”, ani działania całej Wspólnoty AA. Zamykanie oczu na rzeczywistość, na fakty, nie przyniosło nic dobrego nigdy i nikomu, ale tego właśnie domaga się władza na forum służb! I jeszcze trzeba dbać, żeby oni się źle nie poczuli! To byłoby śmieszne, gdyby nie było przerażające… Przerażające jest to, jak dla własnego dobrego samopoczucia, niektórzy z „zaufanych sług” stawiają na szali dobro i przyszłość całej Wspólnoty AA w Polsce!

Trochę głupio się czuję, pisząc rzeczy – wydawałoby się – oczywiste, ale może jednak tak trzeba, bo w końcu faktem jest, że za zwrócenie uwagi, że zakaz oceniania Wspólnoty AA ostatecznie godzi w samą Wspólnotę, zostałem przez forumową władzę ukarany!

Innymi słowy, w AA nie ma żadnych nakazów ani zakazów. („Doktor Bob i dobrzy weterani”, s. 243).

W zasadzie wszystkie społeczności i rządy uważają za niezbędne wymierzanie swoim poszczególnym członkom kar za naruszenia przekonań, zasad i przepisów. Ze względu na swoją szczególną sytuację Anonimowi Alkoholicy uznają tę praktykę za niepotrzebną. Kiedy nie udaje się nam przestrzeganie rozsądnych zasad duchowych, niszczy nas alkohol. Nie jest więc potrzebny żaden administrowany przez człowieka system kar. (Bill W., „Dwanaście Koncepcji służb Światowych”, tu fragment Piątej Gwarancji, s. 75). 

No, niby tak, ale przecież żadni imperialiści nie będą nam mówić, co i jak mamy robić! Poza tym oni pili whisky, a my Żubrówkę, oni mają dolary, a my złotówki, więc… chyba lepiej wiemy, jak ma działać AA w Polsce.

Na koniec uwaga związana z cytatem. Zwykle, gdy powołuję się na słowa Billa na temat ocen, kolega, którego zdanie bardzo sobie cenię, zwraca uwagę na fragment mówiący, że oceny takiej należy dokonywać w duchu zrozumienia i miłości. W pełni się zgadzam, bo rozumiem, że Wspólnota nie jest idealna, stale musi się doskonalić, ale mimo to kocham ją i jestem jej wdzięczny. Właśnie tak! Kocham Wspólnotę, ale nie jej „służebnych” – nie znam większości z nich, a obserwując i oceniając efekty ich działalności… nie umiem. :-(