Zmiany na lepsze i na gorsze

Alkoholik z krótkim stażem mówił coś o problemach z realizacją codziennych sugestii (to taki pomysł Davisa B. z Londynu, który rozplenił się tak bardzo, że obecnie wielu alkoholików w Polsce uważa te sugestie za część Programu), a konkretnie z modłami do Boga i ścieleniem łózka, zwłaszcza, że nie wie, po co to drugie ma robić. Z tym Bogiem to standard, ale ścielenie łóżka?

Tak się składa, że znam sponsora tego młodego, więc zapytałem go, skąd wziął zalecenie dotyczące ścielenia łóżek i czy może od Anonimowych Narkomanów – gdzieś tak właśnie kiedyś słyszałem, bo podobno narkomanów ich sponsorzy muszą bardziej dyscyplinować, nawet w takich detalach. Jednak najprościej będzie załączyć fragment mojego pytania.

Od ponad dwudziestu lat interesuję się AA, historią ruchu, ewolucjami filozofii, pomysłami weteranów. JA nie jestem fanatykiem, nie uważam, że alkoholicy w AA nie mogą zdobyć żadnych nowych doświadczeń, czegoś nowego nauczyć się lub dowiedzieć. Jeśli pomysł sprawdza się w praktyce, to super, tak trzymać. Niektóre pomysły Clarence’a S., Hanka P., Joe i Charlie, Davida B. itd. świetnie się wpasowały w ideę AA, więc warto z nich korzystać. Tym bardziej, że Bill pisał: „Dwanaście Kroków zawiera niewiele wskazań absolutnych. Większość Kroków poddaje się elastycznej interpretacji, zależnie od doświadczenia i światopoglądu jednostki”.

A z czystej ciekawości chciałem wiedzieć, skąd pomysł ze ścieleniem łóżek? Bo o ile telefony, wdzięczności czy modlitwę na kolanach, można znaleźć w literaturze AA, to chyba jednak nic tam nie ma o ścieleniu łóżek. Jeśli nie pochodzi to z AA (co nie znaczy, że nie przynosi efektów), to chciałbym wiedzieć, skąd.

Dowiedziałem się wtedy, że mam źle przełożone te codzienne sugestie. Ups! On nie wiedział albo zapomniał, że przywiozłem je z Londynu w 2011 roku i mam do dyspozycji oryginał, a nie tylko tłumaczenie. A ani w oryginale, ani w jego polskim przekładzie, nie ma nic o ścieleniu łóżek. Napisałem mu to i nawet dołączyłem zdjęcie tych prawdziwych sugestii Davida B. I wydaje się, że to był poważny błąd z mojej strony, bo alkoholikom z pewnego nurtu nie należy pokazywać, że się mylą, to może być niebezpieczne.

Dostałem wtedy odpowiedź, a z niej, poza informacją, że... jak Jezus zmartwychwstał, po sobie zostawił pościelone lóżko, może dlatego Bill i Bob tak to lubili, której nie traktuję poważnie, uważam za żart albo złośliwość, dowiedziałem się, że chodzi mi o rozprawkę urazową (cokolwiek to znaczy), że spamuję, robię fochy, szukam poligonu do polemiki (nie trzeba szukać, mam kilka pod ręką), że moje pytanie i próba dowiedzenia się, skąd to ścielenie łóżek, oznacza… bierno-agresywne zachowanie obronne bo idą zmiany.

Od pierwszego mityngu do dziś uczestniczyłem w 2400-3600 takich spotkań. To takie przybliżone wyliczenie przy założeniu, że korzystałem z mityngów średnio ze 2-3 razy w tygodniu. Dzięki temu zgromadziłem wiele obserwacji, z uczestnictwa w pewnych zdarzeniach, wyciągnąłem wnioski, zauważałem zmiany i ich trendy. Więc co do tych zmian, to pełna racja, zawsze w AA idą jakieś zmiany. Mam nadzieję, że niektóre z nich będą nawet zmianami na lepsze. 

O zmianach Bill W. pisał:

„Nigdy nie obawiajmy się pożądanych zmian. Oczywiście musimy odróżniać zmiany na gorsze od zmian na lepsze. Gdy jednak potrzeba zmiany – w pojedynczym człowieku, w grupie AA czy w całej wspólnocie - staje się wyraźnie widoczna nie możemy pozostać bezczynni. Istotą wszelkiego wzrostu i rozwoju jest gotowość do zmian na lepsze i gotowość do wzięcia na siebie odpowiedzialności za konsekwentne ich wprowadzenie”.

Tak więc to nie ewentualne zmiany mnie niepokoją, ale gotowość do wzięcia na siebie odpowiedzialności za ich wprowadzenie, a raczej permanentny jej brak w polskiej wersji AA – może i w innych państwach też, ale tego nie wiem.

Inne zmiany. Jeszcze z piętnaście lat temu na mityngach bardzo często dało się słyszeć, że Program AA jest programem działania albo: ten Program działa, kiedy ja działam, co w sumie na jedno wychodzi. Obecnie znacznie częściej, niż o działaniu, mowa jest na mityngach o modlitwach, medytacjach, powierzaniu się Bogu, zawierzaniu, obarczaniu Boga odpowiedzialnością…

Bill W. – „Uważamy, że to nie nasza sprawa, z jakimi religiami identyfikują się nasi poszczególni członkowie. Powinna to być wyłącznie kwestia osobista, o której każdy decyduje w swoim imieniu i w świetle swoich powiązań z przeszłości lub aktualnie dokonanego wyboru”. Albo to: „Jako osoby niezwiązane z żadnym wyznaniem nie możemy podejmować za kogoś decyzji. Każdy powinien kierować się własnym sumieniem”. Czy nowicjusze w AA nadal mają pełną wolność, co do swojej relacji z Bogiem i co do praktyk religijnych?

Mój sponsor uważa, że wszystkie programy, robione nawet w najmodniejszy obecnie sposób, można sobie w d… wsadzić, jeśli w naszych relacjach nie będzie zwykłej ludzkiej życzliwości. W naszym środowisku często też słychać „miłość i służba”. Być może moja ocena jest wypaczona przez pryzmat nieustannych, agresywnych, pełnych złości wojen w komentarzach, ale – jak widać – w realnym życiu, w kontakcie z drugim AA-owcem, jest podobnie. Dwadzieścia lat temu nie było tak nienawistnych i zajadłych sporów o techniki sponsorowania. 

Za to skłonność do zaklęć oraz magicznego myślenia nie zmieniła się prawie wcale, choć z 8-10 lat temu był taki okres, w którym wydawało mi się, że uczestnicy mityngów bardziej są osadzeni w rzeczywistości niż wcześniej. To jednak była tylko krótka przerwa, w czasie której zmienił się repertuar – magia i zaklęcia, jak były w AA, tak są, tylko inne.

„Przebudzenie. Droga do świadomego życia” z 2014 roku, cytat ze strony 40:

Niewielkim, lecz dość istotnym elementem składowym obecności we własnym życiu jest zdolność do słuchania i słyszenia, co mówią inni ludzie. Co mówią! Tak, co mówią, a nie, co wydaje mi się, że mówią, po przepuszczeniu ich wypowiedzi przez filtry osobistych uprzedzeń, własnych doświadczeń, podejrzeń na temat rozmówcy i jego domniemanych motywów, wreszcie mocno wątpliwych prawd, przekonań, kto wie, czy naprawdę moich. Uwaga: słuchać, słyszeć, rozumieć to jeszcze nie to samo, co zgadzać się.

A na koniec, wracając do początków, czy ktoś wie może, skąd, od kogo, z jakich czasów itp. pochodzi pomysł ze ścieleniem łóżek? O tym, że robię fochy, pytając o to, już wiem, więc spekulacje na temat moich intencji, można sobie darować.