Notatki sponsora (odc. 037)

Są takie pary słów, które brzmią podobnie, są podobnie zbudowane albo pochodzą z tego samego pola znaczeniowego, jednak znaczenia ich są różne. Podobieństwo formalne jest przyczyną powstawania błędów leksykalnych, na przykład mylenia znaczeń wyrazów podobnych brzmieniowo lub morfologicznie i ich niepoprawne wymienne stosowanie (adaptować i adoptować, efektywny i efektowny, przynajmniej i bynajmniej) albo neosemantyzacji to jest używania wyrazów w niewłaściwym znaczeniu (sprzeciwiam się czemuś, stawiam opór, a więc zapewne jestem… oportunistą).  Nie jest wykluczone, że już niedługo, problematyczne stanie się też słowo „uczestnictwo” i w środowisku AA trzeba je będzie specjalnie definiować.

Radio Erewań – za „komuny” w ZSRR i PRL nazwa fikcyjnego źródła nierzetelnych informacji, parodiująca metody propagandy komunistycznej. Charakterystyczne dowcipy radia Erewań zbudowane są według schematu: pytanie słuchacza – odpowiedź radia.

Przykłady:

Pytanie słuchacza: Czy jest prawda, że kompozytor Chaczaturian wygrał samochód na loterii?

Odpowiedź radia: W zasadzie tak, ale z małymi poprawkami: nie Chaczaturian a Szostakowicz; nie samochód a motocykl; nie wygrał, ale przegrał i nie na loterii ale w pokera.

Pytanie słuchacza: Czy to prawda, że w Moskwie na Placu Czerwonym rozdają Mercedesy?

Odpowiedź radia: W zasadzie tak, ale z małymi poprawkami: nie w Moskwie tylko w Leningradzie, nie Mercedesy tylko rowery i nie rozdają tylko kradną.

Niedawno usłyszałem, że alkoholikowi nie wolno przerwać wypowiedzi podczas mityngu, choćby mówił nie na temat, bo zgodnie z Czwartą Koncepcją, zwaną „prawem do uczestnictwa”, każdy ma prawo czynnie uczestniczyć w mityngu (wypowiadać się) i nie ma tam warunku mówienia na temat. Wypowiadając to przekonanie dodał też chełpliwie, że on „robi” ze sponsorem Koncepcje, więc się na tych sprawach zna. No, tak…

Metoda nachalnego i agresywnego sponsorowania podzieliła grupy AA w Polsce na „programowe” i „staropolskie” (słyszałem też określenie „betonowe”, ale uważam je za obraźliwe) i teraz wszyscy musimy ciężko pracować, by niwelować różnice, leczyć urazy, burzyć granice, które między nami wyrosły. Bo przy mityngowych stołach jest miejsca dla każdego, kto chce przestać pić – to jest jedyny warunek.

Jeszcze z tym problemem nie uporaliśmy się w pełni (ani nawet w połowie), a już pojawia się kolejny, polegający na próbach podporzadkowania sobie grupy przez różnych… hm… nie będę się wyrażał, twierdzących, że znają Koncepcje i rzekomo w imię zgodności z tymi Koncepcjami domagających się, żeby grupa… żądających, żeby inni…  wzywających do… itd. Gdyby jeszcze faktycznie Koncepcje znali, prawie wszystko byłoby w porządku; kogoś z większym doświadczeniem zawsze warto jest słuchać. Czemu „prawie”? Bo decyzje w grupie podejmuje jej sumienie, a nie jeden alkoholik, któremu wydaje się, że zna Koncepcje i może nimi grupę terroryzować. Grupie wolno wypiąć się na Koncepcje albo Tradycje dokładnie tak samo, jak na „Poradnik dla służb AA”, choć oczywiście nie musi to być dobry pomysł – zwracam tylko uwagę na to, że wolno, nie jest to zakazane, zresztą… przez kogo niby miałoby być zakazane albo zabronione?

Czwarta Koncepcja dotyczy szczególnej relacji, związku zachodzącego we Wspólnocie AA między władzą, a odpowiedzialnością, a nie prawa do wypowiedzi na mityngach na dowolny temat. W swoim podręczniku na temat Dwunastu Koncepcji Bill W. pisał: Przestrzeganie zasady „Uczestnictwa” w strukturze naszych służb jest, dla tych z nas, którzy rozumieją już jej zastosowanie i płynące z niej korzyści, kwestią najwyższej wagi dla naszej przyszłości. […] „Prawo do Uczestnictwa” jest zatem środkiem korygującym najwyższą władzę, zmniejsza bowiem możliwość jej nadużywania lub nadmiernego radykalizmu.

Czy istnieje jakaś ochrona przed próbami podporzadkowania sobie grupy, manipulacją, straszeniem i terroryzowaniem Koncepcjami? Do głowy przychodzi mi właściwie tylko jedna – trzeba samemu poznać Dwanaście Koncepcji dla służb AA. Choćby z podręcznika Billa, który wspomniałem wyżej. W końcu to on je wymyślił i opracował, więc i on powinien najlepiej wiedzieć, czego dotyczą. Jeśli dobrze poszukać, podręcznik ten można znaleźć w internecie. Odnoszę wrażenie, że niektórzy pracujący na Koncepcjach ze sponsorem, nigdy tego podręcznika nie czytali, a swoje zrozumienie, na przykład Koncepcji Czwartej opierają na własnej (sponsora), dość swobodnej zresztą interpretacji słowa „uczestnictwo”. 

Sugestia: jeżeli ktoś mówi ci o którejś z Koncepcji albo Gwarancji, to sprawdź, czy to co mówi, zawarte jest w podręczniku Billa W. Jeśli tak, to słuchaj bardzo uważnie, bo będzie pewnie szansa czegoś wartościowego dowiedzieć się i nauczyć. Jeśli jednak usłyszysz treści zupełnie inne…

Do radia Erewań.

Pytanie słuchacza: Czy jest prawdą, że zgodnie z IV Koncepcją, każdy może mówić na mityngu nie na temat?

Odpowiedź radia: W zasadzie tak, ale z małymi poprawkami: być może tak będzie kiedyś, kiedy IV Koncepcja będzie dotyczyła gadania, a nie proporcjonalnego uczestnictwa we władzy i odpowiedzialności, i kiedy nie będzie już dotyczyła służb (jak sama ich nazwa wskazuje), ale wszystkich uczestników mityngu.