Samowola - problem numer 3

Można zastanawiać się, czy głównym problemem alkoholika jest nadużywanie alkoholu (wersja terapeutyczna), czy brak Siły duchowej, która byłaby w stanie uporać się z jego alkoholizmem (według AA), ale bolączką, słabością, przeszkodą, ułomnością itd. numer trzy jest – moim zdaniem – samowola. Rozumiem ją jako kompletną niezdolność alkoholika do podporządkowania się. To nie jest zwyczajna przekora, o nie! Samowola jest czymś znacznie bardziej wynaturzonym. 

Z powagi sytuacji, to jest rozmiarów szkód jakie wyrządza samowola alkoholika, zdawali sobie sprawę już pierwsi weterani AA. Oto kilka cytatów z Wielkiej Księgi, wydanie z 2018 roku. 

Po pierwsze musimy dojść do przekonania, że są małe szanse na to, by życie oparte na samowoli było udane. Jeśli będziemy się nią kierować, to prawie zawsze będziemy skonfliktowani z czymś lub kimś, nawet jeśli nasze motywy będą szlachetne. [60] 

Zatem uważamy, że to my stwarzamy nasze problemy. W zasadzie biorą się one z nas samych. Alkoholik jest ekstremalnym przykładem szalejącej samowoli, choć zwykle on tak nie myśli. [62] 

Mamy nadzieję, że teraz jesteś przekonany, iż Bóg może usunąć wszelką samowolę, która oddzielała cię od Niego. [72] 

Staramy się uprzątnąć zgliszcza, które powstały po naszych próbach życia opartego na samowoli i samodzielnym reżyserowaniu przedstawienia. [77] 

Prosimy zwłaszcza o uwolnienie od samowoli i unikamy próśb, których spełnienie przyniosłoby korzyść tylko nam. [88] 

Wierzę, że moja niegdyś arogancka samowola znalazła w końcu odpowiednie miejsce, ponieważ wielokrotnie w ciągu dnia mogę powtarzać: „Bądź wola Twoja, a nie moja”... I mówię to jak najbardziej poważnie. [206] 

Jedyne problemy, z którymi muszę się teraz mierzyć, to te, które stwarzam, postępując samowolnie. [558] 

Zdolność do rezygnacji z samowoli jest też miernikiem trzeźwości alkoholika. Może on sobie nie pić latami, może nawet jakieś Kroki „zrobił” ze sponsorem, ale jeśli nadal jest przykładem szalejącej samowoli, to… klapa. Łatwo zresztą to poznać po wypowiedziach lub zachowaniu. Typowe komunikaty takich ludzi to na przykład: „nikt mi nie będzie mówił, co mam robić”, „sam siebie znam najlepiej, więc najlepiej wiem, co dla mnie dobre”, „przepisy są do łamania, a nie przestrzegania” i inne w tym stylu. A działanie? Notoryczne łamanie zasad, przepisów, norm prawnych, uzgodnień; działanie wedle własnego widzimisię, wbrew woli większości i ze szkodą dla innych. Mówimy wtedy o graniu roli Boga, o stawianiu siebie samego ponad prawem. To nie jest trzeźwość, to co najwyżej abstynencja. 

Tak, temat samowoli już kiedyś poruszałem, ale tym razem przypomniał mi się, kiedy dowiedziałem się i zorientowałem, że mimo zakazu gromadzenia się więcej niż pięć osób, niektóre grupy alkoholików organizują swoje mityngi po staremu. Wykorzystują wysoce problematyczny stan: w Polsce obecnie kler katolicki wydaje się być ponad prawem, więc niektórzy księża na takie spotkania na swoim terenie się zgadzają. Wiedzą, że do takiego miejsca nie wpadnie policja i nie zacznie liczyć osób i metry kwadratowe. Tylko czy wykorzystywanie pewnego chorego stanu rzeczy jest trzeźwe? A co z nieznanym im najwyraźniej hasełkiem „nasze wspólne dobro jest najważniejsze”? Ja mogę się nie bać zarażenia, ale na takim zebraniu stykam się z innymi ludźmi, bywa, że starszymi i schorowanymi, a po jego zakończeniu, wracam do rodziny, a następnego dnia rano, do pracy. Ja mogę się nie zarazić, ale staję się w ten sposób niebezpieczny dla innych jako nosiciel. Ale przecież szalejąca samowola nie jest zdolna myśleć takimi kategoriami. I smutne to… 

Mimo wielu przeciwności życzę nam wszystkim bezpiecznych, zdrowych, trzeźwych Świąt, lepszego Nowego Roku i tradycyjnie – pogody ducha.