To prawda, ale nie do końca...

 Zauważyłem w jednym z biuletynów pewien cytat, który przypomniał mi zdarzenie sprzed wielu lat; zdarzenie, z którego obecnie i od dawna już jakoś nie jestem dumny. 

Książkę „Doktor Bob i dobrzy weterani” przeczytałem niezwłocznie po tym, jak tylko się ukazała. Znalazłem w niej mnóstwo wartościowych rzeczy, a wśród nich właśnie ten cytat: „Bob twierdził, że istnieje trudna droga i droga łatwa. Ta trudna polegała, jego zdaniem, na samym chodzeniu na mityngi". ("Doktor Bob i dobrzy weterani", s,. 206). Wykorzystałem go kilka razy na spikerkach, wkurzając tym wielu alkoholików. Nie mówiłem tego wprost, bo to byłoby już bezczelnym kłamstwem, ale sugerowałem, że alternatywą dla tego chodzenia tylko na mityngi jest Program. Nie protestowałem też i nie wyjaśniałem, gdy słuchacze tak właśnie rozumieli ten cytat. Choć ja wiedziałem, że te słowa doktora Boba, dotyczą czegoś innego. 

Stary szpital miejski w Akron

Działo się to w drugiej połowie lat trzydziestych. Czynni alkoholicy, którzy nabawili się poważnych problemów zdrowotnych z powodu nadużywania alkoholu, często trafiali do szpitala, w którym pracował doktor Bob, proktolog (specjalista chorób odbytu). Tam byli karmieni przez niego pomidorami, kapustą kiszoną i melasą, bo doktor uważał taką dietę za bardzo wskazaną. Poza tym dr Bob informował ich o medycznej stronie choroby alkoholowej, a niepijący już alkoholicy z Akron, odwiedzali pacjenta kilka razy dziennie i opowiadali o swoich różnych doświadczeniach, pomysłach na niepicie oraz spotkaniach w prywatnych domach (stąd nazwa „grupa domowa”). 

Najpierw Doktor Bob powalał gościa informacjami medycznymi. Zapicie opisywał jako nawrót choroby, tak jakby mówił o cukrzyku, który nażarł się cukierków. Podkreślał też, że alkoholizm jest chorobą śmiertelną i że, aby ozdrowieć z niej – czy też raczej od niej nie umrzeć – należy w ogóle nie sięgać po pierwszy kieliszek. To była podstawa. Po kolei wbijaliśmy to sobie nawzajem do głowy. Dopiero potem przechodziliśmy do aspektu duchowego. („Doktor Bob i dobrzy weterani”, s. 124)

 

Była to procedura, która w Akron trwała kilka lat, a ze swojej specyficznej diety doktor Bob zrezygnował jeszcze później i raczej niechętnie.

 

A oto w całości cytat, o który chodzi:

„Bob twierdził, że istnieje trudna droga i droga łatwa. Ta trudna polegała, jego zdaniem, na samym chodzeniu na mityngi. W ciągu pięciu dni w szpitalu można było usłyszeć tyle wypowiedzi, że na zewnątrz zabrałoby to pół roku". ("Doktor Bob i dobrzy weterani", s,. 206)

 

Doktorowi nie chodziło o Program Dwunastu Kroków, który zresztą wtedy jeszcze nie istniał, ale o tę kilkudniową hospitalizację w jego szpitalu. Ci, którzy nie byli w szpitalu i nie doświadczyli tego wszystkiego, co tam można było otrzymać, czyli trafiali na mityngi wprost z ulicy, mieli gorzej i to właśnie była ta trudniejsza droga.

 

Formalnie rzecz biorąc nie kłamałem, działałem też z dobrych intencji, bo zależało mi, żeby do Programu i sponsorowania przekonać alkoholików odnoszących się do takich rozwiązań niechętnie, ale… trochę to było z mojej strony manipulacyjne i to przestało mi się podobać.

Tort rocznicowy grupy AA w King School

Kuchnia w domu doktora Boba