Notatki sponsora (odc. 047)

- Co jest do cholery z tą „Wartą”?! – rozdrażnienia i pretensji w głosie ukryć mu się nie udało – Mówiłeś, że to najlepszy biuletyn AA w Polsce! No, tak… pomyślałem, teraz to ja jestem winien jego rozczarowania, urazy i złości, bo najwyraźniej ktoś winien być musi. W każdym razie tak właśnie dowiedziałem się, że nowy numer „Warty” pojawił się już i w naszych okolicach.

Wiarygodność „Warty” poważnie ucierpiała (i nie tylko w oczach mojego rozmówcy) po publikacji paszkwilu na grupę, na którą obaj chodzimy, ale o co poszło tym razem? Od nowego roku zrezygnowałem z prenumeraty „Warty”, więc w styczniowy numer pisma zaopatrzyłem się u kolportera. Przeleciałem teksty wzrokiem jeszcze w trakcie mityngu, ale w taki sposób nie odkryłem, o co podopiecznemu chodziło, odłożyłem więc sprawę do momentu, w którym będę miał okazję spokojnie i z uwagą przeczytać wszystkie artykuły.

Przeczytałem. Kilka z nich uważam za całkiem niezłe – jeśli nawet moje doświadczenia i przekonania są inne, to niezłe dlatego, że skłaniają do myślenia, zastanowienia. Choćby to: „Święta jest ta przestroga z Desieraty o szkodliwości porównywania się z innymi” (s. 13). Dziesiątki (przynajmniej!) razy słyszałem podczas mityngów historie alkoholików, którzy właśnie dzięki porównaniu się z innymi decydowali się poprosić kogoś o pomoc, o sponsorowanie. Sami targani lękami i złością, rozgoryczeni i niespokojni, z zazdrością obserwowali spokojnych, zadowolonych z życia, szczęśliwych, trzeźwych, alkoholików „na Programie” i w pewnym momencie, pragnąc mieć tak samo, znajdowali sponsora. Jak i po co zaczynać trzeźwienie, jeśli nie można porównać życia trzeźwego z pijanym?

Ciekawy i wart uwagi wydaje mi się artykuł Andrzeja ze „Steru” na temat Pierwszej Tradycji, warto zastanowić się nad „Fałszywymi przekonaniami”. Makabryczny obrazek Grzegorza na okładce również wydał mi się… intrygujący. Co jest więc grane?

Wreszcie jednak znalazłem problematyczne treści, o które (zdaje się) chodziło.

1. Zaproszenie na XXV-lecie Wspólnoty Anonimowych Alkoholików w Śremie i pierwszy punkt programu spotkania: Msza święta. Msza święta jako część przedsięwzięcia AA-owskiego?! Ups!

Oczywiście, Tradycja Czwarta gwarantuje grupie czy intergrupie niezależność i o tym zapominać nie wolno. Grupa może zerwać z Tradycjami Wspólnoty, odrzucić je, ale… Ano właśnie – tylko czy koniecznie trzeba to reklamować w biuletynie Anonimowych Alkoholików? Promować takie postawy i przedsięwzięcia? Ale może to ja jestem jakiś niedzisiejszy i nie rozumiem, że właśnie trzeba?

2. Nawoływania nieuzależnionej pani Renaty, aby alkoholiczki odmawiały „Modlitwę o pogodę ducha” w rodzaju żeńskim (abym godziła się zamiast abym godził się itd.). Ups!

Elementem wspólnoty i jedności jest wspólne odmawianie „Modlitwy o pogodę ducha” na początku mityngu AA (czasem też na końcu). Tekst ten, w określonej formie, zawarty jest w scenariuszu mityngu. Odmawiać razem, wspólnie, można składnie tylko ten sam tekst, bo jeśli każdy będzie wypowiadał jakieś inne słowa, to… Zresztą, przecież wiele razy byłem tego świadkiem – abym godziła się ma inną liczbę sylab niż abym godził się, tak samo jest z odróżniała i odróżniał, zmieniała i zmienił, co powodowało zamieszanie, pomyłki, niepewne spoglądanie po sobie, a po co? 

Wydawało mi się to oczywiste, choć może się mylę, że tekst „Modlitwy o pogodę ducha” został uzgodniony i zaaprobowany przez sumienie grupy, czemu więc służyć miałyby te demonstracje feminizmu i podziały we Wspólnocie AA, a nawet w ramach jednej tylko grupy? Jeśli sumienie mojej grupy zdecyduje, że „Modlitwę o pogodę ducha” odmawiać powinniśmy w rodzaju żeńskim albo nijakim, albo po rosyjsku, to ja się dostosuję. Nauczę się i dostosuję albo zmienię grupę, jeśli podporządkować się nie jestem w stanie. Po prostu.

W AA jest tylko jeden człowiek zobowiązany do przestrzegania zasad – ten, który sam tak postanowi, więc alkoholiczki rzeczywiście mogą sobie robić, co im się podoba, pani Renata może nie czuć ducha jedności i nie znać naszych Tradycji, tylko czy w biuletynie Wspólnoty AA naprawdę powinny pojawiać się wezwania do samowoli i bojkotowania decyzji sumienia grupy? Może jednak to ja się nie znam, może właśnie powinny?

Zanim ktoś zacznie dopytywać – z subskrypcji „Warty” zrezygnowałem jeszcze przed ukazaniem się styczniowego numeru i moja decyzja wynikała z banalnych, osobistych powodów; coraz bardziej problematyczne artykuły zamieszczane w piśmie nie mają z moją decyzją nic wspólnego.

A Redakcji „Warty” życzę wszystkiego dobrego w Nowym Roku, wielu wartościowych tekstów, wielu trafnych wyborów. To nadal jest dobry biuletyn, a może być... jeszcze lepszy.