Notatki sponsora (odc. 123)

Stosowanie półśrodków nic nam nie dało. Znajdowaliśmy się ciągle w punkcie wyjściowym. Znałem te słowa na pamięć. Czytane były na każdym mityngu w czasach, gdy spotkane AA przypominało pieczołowicie celebrowany obrządek, jakiś święty rytuał, który miał się odbywać zgodnie z drobiazgowo opracowanym scenariuszem.

Początkowo traktowałem je bardzo dosłownie, nie chciałem wracać do picia, a za punkt wyjściowy rozumiałem właśnie zapicie. Mijały miesiące i lata, realizowałem kolejne psychoterapie, nie piłem i z utrzymaniem abstynencji nie miałem większych kłopotów, ale jakość mojego życia i jakość życia ze mną, obniżała się coraz bardziej. Był to czas, w którym nie wiedząc, że zdanie drugie jest źle przełożone, nie zgadzałem się z nim – nie wracałem przecież do punktu wyjściowego, nie wracałem do knajpy, mimo stosowania półśrodków.

W końcu jednak dowiedziałem się, że chodziło o punkt zwrotny, a nie o jakiś punkt wyjściowy. Więc znów przekaz z Wielkiej Księgi był jasny, zrozumiały i bez wahania podpisywałem się pod nim.  

Uczestniczyłem w terapiach i warsztatach, chadzałem po wszystkich grupach w moim mieście, gdzie namiętnie uprawiałem jęczydupstwo mityngowe, słuchałem mityngowej liturgii słowa, czyli rozbudowanych scenariuszy oraz jakichś bombastycznych tekstów, które wprawdzie nie miały zupełnie nic wspólnego z AA i rozwiązaniem problemu alkoholizmu, ale za to takie były wzruszające! Robiłem wiele, ale nie to, co naprawdę stanowi rozwiązanie. A kiedy już się tak narobiłem (nachodziłem), kolejny raz ze zdziwieniem odkrywałem, że znowu trafiłem do punktu zwrotnego, znowu jestem na rozstajach dróg.

Miałem około czterech lat abstynencji, kiedy Program się o mnie upomniał. Wiedziałem, że znalazłem właściwą drogę, ale zacząłem się przejmować czymś innym – chodziło mi teraz raczej o pierwsze zdanie i obawę, czy realizuję Dwanaście Kroków wystarczająco uczciwie i rzetelnie, czy nie stosuję półśrodków… choćby nieświadomie. Szybko jednak zorientowałem się, że w tym przypadku jest tylko jeden sprawdzian – po owocach ich poznacie.

Minęło wiele lat. Realizując Krok Dziesiąty opowiadałem kiedyś podczas mityngu, że przejechałem na gapę jeden przystanek autobusem miejskim (1,60 PLN). Zauważyłem zaskoczenie i dezorientację kilku osób, a po mityngu powiedzieli mi oni, żebym może nie przesadzał, przecież to drobna kwota, bez znaczenia. Wtedy przypomniały mi się te całe półśrodki. Zrozumiałem też, że jeśli zacznę modyfikować Dekalog i zamiast „nie kradnij” wymyślę „nie kradnij powyżej 5 złotych”, to będzie znaczyło, że znowu gram rolę Boga. A przecież już kiedyś próbowałem. I skończyło się to na detoksie. Nie pragnę powtórki…

Jednego tylko zrozumieć nie potrafię – alkoholików, którzy wiedzą, że sugestie sponsora realizowali wybiórczo i połowicznie, i nawet o tym mówią na mityngach oraz warsztatach, ale jednocześnie dziwią się, że Program nie przyniósł w ich przypadku oczekiwanych efektów.