Rozważania o wierzeniach

Trzy elementy skłoniły mnie do rozważań na temat wiary lub religii uczestników mityngów. Pierwszy z nich, rzecz jasna, to wypowiedzi alkoholików podczas mityngów.

Drugi. Dawno, dawno temu zaintrygował mnie test na stronie:

https://www.beliefnet.com/entertainment/quizzes/beliefomatic.aspx

Trzeba w nim było odpowiedzieć na 20 pytań dotyczących koncepcji Boga, życia pozagrobowego, ludzkiej natury itp. W efekcie system Belief-O-Matic podpowiadał, jaka religia pasuje do tych konkretnych przekonań. Żeby to miało sens, trzeba odpowiadać zgodnie z prawdą, a nie dopasowywać odpowiedzi do religii, do której się przyzwyczailiśmy. Tak więc odpowiadanie w stylu: jestem protestantem, a więc wierzę, że… nie ma najmniejszego sensu. Potrzebna jest uczciwość, odwaga i otwarta głowa, bo może się okazać, że moja religia zupełnie nie pasuje do moich wierzeń i przekonań. W każdym razie odpowiadałem szczerze na pytania o to, w co wierzę, co jest dla mnie ważne w tym temacie bardziej, a co mniej.

Trzeci. Książka zmarłego niedawno filozofa, historyka idei, nauczyciela akademickiego, Marcina Króla, „Klęska rozumu”. W skrócie: książka pokazuje, jak wiele najważniejszych wydarzeń w historii najnowszej, wynikało z głupoty, uprzedzeń, osobistych sympatii i antypatii, przypadku, niedoinformowania, a nie trzeźwego myślenia i zdrowego rozsądku. A przecież konsekwencje wielu z nich ponosimy do dziś i na pewno jeszcze latami.

A wracając do tych wierzeń… dużo razy w ostatnich 3-4 latach, bo wcześniej jakoś nigdy, słyszałem na mityngach przekonanie, że na Ziemi dzieje się to i tylko to, czego chce Bóg, że każde zdarzenie jest wyrazem Jego woli. Także moje postępowanie czy zachowanie. Jeśli coś zrobiłem, to widocznie taka była wola Boga.

Mając jakie takie pojęcie o Piśmie Świętym, a więc i Drugim Przymierzu, którego symbolem jest tęcza, zdaję sobie sprawę, że te akurat przekonania nie mają nic wspólnego z chrześcijaństwem – Bóg chrześcijan dał tu, na ziemi, ludziom wolną wolę. Nie są oni bezwolnymi marionetkami w Jego rękach. Jednak najważniejsze jest chyba coś innego: przecież nic w tym złego, że to nie chrześcijaństwo. W AA nikt nie ma obowiązku być mahometaninem, chrześcijaninem, muzułmaninem, buddystą, hinduistą… Dlatego właśnie powstało określenie „Bóg, jakkolwiek Go pojmuję”, i po to, by uczynić naszą Wspólnotę dostępną dla wszystkich.

Mój przyjaciel zasugerował coś, co wydawało mi się wtedy nowatorską ideą. Powiedział: „Dlaczego nie wybierzesz swojej własnej koncepcji Boga?” [WK z 2018 roku, s. 12].

Jak widać, można nawet stworzyć jakąś własną, prywatną koncepcję, jeśli żadna ze zorganizowanych religii nie pasuje. Natomiast jedno jest ewidentnie mocno szkodliwe – oszukiwanie siebie i innych. Wmawianie – sobie i innym – że jest się wyznawcą religii X, podczas gdy tak naprawdę nie wierzy się w jej doktryny, a wielu z nich nawet się nie zna. Oszukiwanie zawsze źle się kończy, prędzej lub później, i nie jest ważne, że wynikało z rozpaczliwego pragnienia stania się kimś podobnym do innych lub ze strachu, że nie można (nie wolno? nie wypada?) mieć inaczej niż sponsorka/sponsor.

Do zdrowia nie wracają ludzie, którzy nie mogą lub nie chcą poddać się całkowicie temu prostemu programowi. Zazwyczaj są to mężczyźni i kobiety, którzy nie potrafią zachować uczciwości wobec samych siebie. Istnieją tacy nieszczęśnicy. To nie ich wina, prawdopodobnie tacy się urodzili. Z natury swej nie są zdolni pojąć, a tym bardziej zmienić sposobu życia na taki, który wymaga bezwzględnej uczciwości [WK z 2018 roku, s. 58].