Powroty do punktu wyjścia

W pierwszych latach mojego uczestnictwa w mityngach, na wszystkich takich spotkaniach panowały identyczne przekonania i słownictwo rodem z zajęć grupowych terapii odwykowej. Byliśmy więc trzeźwiejącymi alkoholikami, bo wmówiono nam skutecznie, że w pełni wytrzeźwieć z alkoholizmu się nie da. Gdyby ktoś się pomylił, po prostu przejęzyczył i powiedział, że jest trzeźwy albo wytrzeźwiał, to świadczyłoby to niewątpliwie o nawrocie i podświadomej chęci powrotu do picia.

Minęło wiele lat. Powoli zapoznawaliśmy się coraz lepiej z Wielką Księgą, zaczynaliśmy pracować ze sponsorami na Programie, a nawet doczytaliśmy się, że ta książka zawiera historię o tysiącach mężczyzn i kobiet, którzy wyzdrowieli z alkoholizmu. Z pewnymi oporami i nie wszyscy zaczynaliśmy przyjmować do wiadomości, że alkoholik może być trzeźwy, a nie wiecznie tylko trzeźwiejący.

I tak znowu przeszło lat z dziesięć. A od około trzech obserwuję w pewnych grupach i środowiskach powrót do przekonania, że alkoholiczka czy alkoholik zdrowy nie jest i nigdy nie będzie trzeźwy. Może tylko co najwyżej podtrzymywać stan pewnej równowagi psychicznej i/lub duchowej, ale tylko pod warunkiem nieustannej i ofiarnej aktywności w AA. Wygląda na to, że niektórzy alkoholicy – bo nie dotyczy to wszystkich – znowu są wiecznie trzeźwiejący, bo wytrzeźwienie uznali za wykluczone.

Uważam, i to od ponad dwudziestu lat, że trzeźwość oznacza powrót do normalności. Nie, nie uważam uczestnictwa w minimum trzech-czterech mityngach AA w tygodniu, częstych wizyt w więzieniach, sponsorowania bez ograniczeń, kilku służb na różnych grupach itp. za normalne życie. Natomiast przyjmuję do wiadomości, że tylko na takich warunkach niektórzy alkoholicy mogą nie pić i nie wylądować na oddziale zamkniętym najbliższego szpitala psychiatrycznego. Więc i bardzo dobrze, że znaleźli dla siebie jakieś rozwiązanie. Ale w takim razie zastanawiam się tylko, jak działa, i czy w ogóle jakoś działa, ten ich program, skoro wyraźnie jego realizacja ze sponsorką czy sponsorem nie powoduje przebudzenia duchowego i trwałej trzeźwości?

Terapeutyczną koncepcję nieskończonego trzeźwienia bez problemu jestem w stanie zrozumieć. To zresztą proste – alkoholik trzeźwy przestaje być klientem psychologa czy terapeuty; odchodzi wraz ze swoimi pieniędzmi (bez względu na to, czy płaci sam, czy w formie daniny na NFZ). Jakie intencje przyświecają sponsorkom i sponsorom lansującym życie w tak drastycznym AA-owskim reżimie, tego nie rozumiem (i pewnie nie muszę). Zwłaszcza, że wystarczy przecież elementarny choćby kontakt z rzeczywistością, by stwierdzić fakt, że mnóstwo alkoholików, w Polsce i na całym świecie, wiedzie w miarę normalne życie, odwiedzając swoją grupę AA raz na tydzień lub dwa, a często nawet rzadziej.

Jakoś coraz częściej przypomina mi to marketing wielopoziomowy amerykańskiego koncernu Amway (nadal działającego w Polsce). Byś może nawet niedługo, co jakiś czas, w jakieś rocznice lub inne ważne dni, będą się ci alkoholicy spotykać na wielkich zlotach, kilkusetosobowych mityngach na stadionach i skandować tam jakieś swoje hasła. Ale w sumie nic w tym złego – każdy organizuje swoje życie, jak chce i potrzebuje, byle nie krzywdził tym innych, prawda? Na koniec dodam tylko, że wyjątkowo ważne wydają mi się w tym przypadku słowa „organizuje swoje życie”. Swoje, a nie cudze na swój obraz i podobieństwo.