Kto sługą, kto panem będzie?

Wielki majątek ziemski. Tysiące hektarów, wiele wsi, olbrzymie stada koni, krów, owiec, także okazały pałac, a w nim hrabia, hrabina, inni członkowie rodziny i wreszcie setki służących, których zadaniem jest codziennie dbać o dobytek i wygody jaśnie państwa.

Pewnego razu podczas wystawnego obiadu, hrabina zauważyła kilka plamek na obrusie, a hrabia, spróbowawszy wina, uznał, że nie nadaje się do picia – jakiś jełop trzymał otwarte butelki kilka dni i szlachetny trunek stracił smak i aromat. Po obiedzie, bo nie ma sensu psuć humoru gościom i robić afer przy stole, pani wezwała główną pokojową, a hrabia kamerdynera. Od służby zażądano wyjaśnień. Jak to się stało, że jakiś dureń zmarnował znakomite i drogie wino, kto za to odpowiada i jakie wyciągnąć wobec niego konsekwencje? Jakim sposobem na stół trafiły poplamione obrusy, której praczce należą się baty? Co ciekawe, pokojówka pani hrabinie i kamerdyner panu hrabiemu, odpowiedzieli tak samo, jakby się zmówili:

Na podstawie Regulaminu Pracy Służby Jaśnie Państwa, który to Regulamin sami sobie stworzyliśmy, oraz po wspólnym rozważeniu sprawy, my, służący uznaliśmy, że pytania jaśnie pana i pani hrabiny, nie zostały przyjęte do rozpatrzenia.

W tym momencie anegdota się kończy, a szkoda, bo bardzo byłbym ciekaw, ile minut później oboje służący zostali wykopani za bramę i to bez odprawy.

Podwładny/sługa powinien robić to, co mu polecono, a na żądanie udzielić wyjaśnień na temat własnej pracy. Zwłaszcza, gdy coś koncertowo schrzanił i jego szef będzie musiał ponieść konsekwencje (np. finansowe) tej nawalanki. Czy trzeba tłumaczyć, że to nie sługa decyduje, czy musi wytłumaczy się z bezmyślności, lenistwa i brakoróbstwa?

Wszyscy wiemy, że pewien pan wymyślił sobie kiedyś wybory kopertowe i zmarnotrawił w ten sposób ogromne pieniądze (i marnotrawi nadal, każdego dnia, rok po roku), należące do podatników, i teraz wszystkim śmieje się w nos, bo przecież żadnych konsekwencji nie poniósł. Tylko czy „zaufani służy” muszą kopiować właśnie takie postawy i zachowania?

Jakiś czas temu zadałem Konferencji pytanie:

Słyszałem, że szykujecie się do wydania broszury lub książki dla nauczycieli, z piciorysami alkoholików uczących. Dlaczego akurat dla nauczycieli? A jeśli już, to kiedy będzie specjalna publikacja dla hydraulików, murarzy, pielęgniarek, informatyków, rzeźników?

A to odpowiedź, którą otrzymałem, a którą przygotowała Rada Powierników:

Literatura AA jest jednym z najważniejszych elementów niesienia posłania AA dla wciąż cierpiących alkoholików. Zespół Powierniczy Literatury jest służbą odpowiedzialną za inicjowanie nowych wizji, kierunków rozwoju literatury AA oraz za ich realizację, oczywiście we współpracy z Komisją Literatury i Publikacji SK, w tym w wydawaniu naszej własnej literatury AA, opartej na doświadczeniach polskich AA. Inspiracją dla nas była wypowiedź dyrektora AAWS w Nowym Jorku (odpowiedzialny za tłumaczenia i wydawanie literatury AA), który kilka lat temu zasugerował wydawanie własnej literatury AA. Przykładem jest tu książka Jest Rozwiązanie, AA w Zakładach Karnych – Historie Polaków i ulotki Anonimowi Alkoholicy współpracują z profesjonalistami, Służba Skarbnika – porady praktyczne, Ulotka dla Mundurowych (przygotowana jest rekomendacja do 50 KSK).

W związku z tym przymierzamy się do wydania ulotki nie tylko dla nauczycieli, ale dla wszystkich pracowników Oświaty, w której będą historie osobiste nauczycieli, bibliotekarzy, wychowawców, przedszkolanek, kuratorów, psychologów. Pozycja ta może ułatwić nam dotarcie do tego ważnego dla nas środowiska. Na chwilę obecną nie planujemy wydawania ulotek skierowanych do innych środowisk zawodowych.

pogody ducha koordynator KSK

Mnóstwo słów, żeby zagmatwać przekaz, ale sensowna odpowiedź w sumie tylko na pytanie drugie: nie będzie specjalnej literatury dla innych grup zawodowych. OK, rozumiem. 

Natomiast kłopot jest z odpowiedzią na pytanie pierwsze: dlaczego akurat dla nauczycieli (czy w ogóle pracowników oświaty)? Bo... Pozycja ta może ułatwić nam dotarcie do tego ważnego dla nas środowiska? Chyba lepiej byłoby nie traktować tej odpowiedzi poważnie. Bo w tej wersji oznacza ona, że pracownicy przemysłu lekkiego, pracownicy budownictwa, pracownicy przemysłu spożywczego, pracownicy biur, urzędów i instytucji, nie stanowią dla nas ważnych środowisk i zupełnie nie zależy nam na dotarciu do nich. Czy tak? A poza tym jakim „nam”? Bo mnie i mojej grupie zależy na sprzedawczyni i murarzu tak samo, jak na nauczycielce? Wam nie?

We wpisie z 4 lutego pisałem, że jasne komunikaty rodzą jasne sytuacje. Chyba nie wszystkim zależy na jasnych sytuacjach, czyli – jak się to obecnie nazywa – na transparentności własnych działań.

Ale anegdota z początku dotyczy czegoś innego. Kolega z AA też o coś pytał, ale ponoć odpowiedzieli mu słudzy: Na podstawie Regulaminu Pracy S.K. AA w Polsce pkt VI. 22. 10) h) decyzją ZPKSK nie zostało przyjęte do rozpatrzenia. Czy to coś jakby „spieprzaj dziadu!” tyle że w wersji AA?

Jeżeli jeszcze komuś ci alkoholicy (z ramienia Zespołu ds. Przygotowania 50. KSK, Koordynator KSK) odpowiedzieli podobnie na konkretne, rzeczowe pytanie zadane bez wulgaryzmów, a dotyczące działań i decyzji tych właśnie ludzi, to zapraszam. Można przesłać je mnie lub zamieścić w komentarzach.