Trzeci Legat AA, Koncepcja 8

Koncepcja Ósma według Billa W. Powiernicy Zarządu Służb Ogólnych pełnią dwie główne funkcje:

(a) Są głównymi osobami odpowiedzialnymi za planowanie istotnych kwestii związanych z ogólną polityką i finansami oraz za zarządzanie tymi obszarami. Bezpośrednio kierują tymi sprawami wraz z komitetami głównymi.

(b) Powiernicy są przede wszystkim pełnymi właścicielami naszych odrębnych i stale czynnych służb i sprawują nad nimi nadzór, wybierając wszystkich dyrektorów tych jednostek.

Koncepcja Ósma polska. Członkowie Rady Powierników są planistami głównych działań Wspólnoty AA w Polsce. Zarządzają finansami AA i sprawują nadzór nad Fundacją BSK AA, zachowując prawo wyboru jej Zarządu. (Źródło Koncepcji)

W Polsce Powiernicy nie są – jak w USA – właścicielami spółek należących do AA, jednak ważniejszą różnicą między tymi Koncepcjami jest to, że w wersji amerykańskiej mowa jest o odpowiedzialności, a w naszej żadnej odpowiedzialności nie ma.

Amerykańscy Powiernicy działają zgodnie z nowoczesną praktyką prowadzenia biznesu. Zarząd Służb Ogólnych jest właściwie holdingiem, na którym spoczywa obowiązek nadzorowania należących do niego w całości, stanowiących odrębne podmioty gospodarcze spółek zależnych, z których każda, dla swoich celów operacyjnych, ma własne kierownictwo*. W przypadku Polski coś takiego, to egzotyka.

Między pieniędzmi i władzą (zdolnością zarządzania) zawsze istnieją bardzo silne powiązania i to wszędzie, nie tylko w AA. Dlatego we Wspólnocie stworzone zostały zasady, dzięki którym unika się ryzyka znaczącej koncentracji pieniędzy lub władzy wykonawczej.

Prosta zasada. Należy wszelkimi siłami unikać koncentracji władzy i pieniędzy w jednej jednostce służb. Na różnych poziomach służb alkoholicy rozwiązują problemy różnej wagi i znaczenia. Zadania grupy są inne niż Rady Powierników, na przykład.

Przedmiotem starań i głównym celem wszystkich służb jest realizacja naszego głównego celu, ale to nie znaczy, że na każdym poziomie służb wszyscy mają robić wszystko. Powiernicy ugrzęźliby w umiarkowanie ważnych szczegółach, które może i powinno się rozwiązywać na poziomie grupy, Intergrupy lub Regionu, i nie mieli możliwości sprawnej realizacji swoich zadań – planowania i zarządzania na poziomie najwyższym.

Dobrym przykładem ilustrującym część (bo nie całokształt) tej Koncepcji jest wykonanie pojedynczego, ale ważnego zadania. Niech to będzie rocznicowy Zlot Radości. Jego organizacją nie zajmują się przecież wszyscy alkoholicy z okolicznych grup, wszyscy z sąsiednich Intergrup, Regionów itd. Do realizacji takiego przedsięwzięcia powoływany jest zespół, który też otrzymuje do dyspozycji określone fundusze. Zespół taki kierowany jest przez alkoholika, który ponosi odpowiedzialność za jego działania i ich efekty. Służby, oczywiście, wspierają i pomogą w razie czego, ale właśnie – tylko w razie czego. Bo zespół i jego przewodniczący działa w zasadzie autonomicznie. Po prostu część władzy i pieniędzy trafiła w ręce odrębnego zespołu.

Słyszałem, że u nas z czasem wszyscy członkowie Rady Powierników mają stać się jednocześnie członkami Zarządu Fundacji BSK, albo, że Rada Powierników powinna zastąpić Radę Fundacji (za te pomysły głowy nie dam). Czy takie połączenie władzy i pieniędzy, przy całkowitym braku odpowiedzialności (poza moralną) sprawdzi się w praktyce? Nie wiem, zobaczymy. A tak owa Fundacja wygląda obecnie: (Fundacja BSK)

---
* Bill W. „Dwanaście Koncepcji Służb Światowych” („Twelve Concepts for World Service”), s. 35.